On the warm, quiet days of summer, the lake stretches before you like a mirror of the landscape and your soul. Something in its tranquillity compels you to pause, to be silent, to see... There, within the still waters, thoughts, wounds, and hopes are reflected. Suddenly, without a sound, you feel a beautiful renewal; something within you finds peace.
Στις ζεστές, ήσυχες μέρες του καλοκαιριού, η λίμνη απλώνεται μπροστά σου σαν καθρέφτης του τοπίου και της ψυχής σου. Κάτι στη γαλήνη της σε αναγκάζει να σταθείς, να σιωπήσεις, να δεις… Εκεί, μέσα στα ακίνητα νερά, καθρεφτίζονται σκέψεις, πληγές, ελπίδες. Ξαφνικά, χωρίς θόρυβο, νιώθεις μια όμορφη ανανέωση, κάτι μέσα σου ηρεμεί.
